Thinking Activity on I.A. Richard's Figurative Language

I.A. Richard's Figurative Language:

Recently we studied I.A. Richards Figurative Language. Here I'm sharing my views on Figurative Language with the example of the Gujarati Song "લીમડાને આવી ગ્યો તાવ".

Writer:- Krishna Dave

Style:- Gujarati Song

લીમડાને આવી ગ્યો તાવ,
લીમડાના દાદા ક્યે કહી કહી ને થાકી ગ્યો,
જાવ હજી ફાસ્ટફૂડ ખાવ.
ટી-શર્ટ ને જીન્સવાળી માંજરી બિલાડી ક્યે આપણને દૂધ નહીં ફાવે !
પીત્ઝા ને બર્ગરની આખ્ખી આ પેઢીને રોટલી ને શાક ક્યાંથી ભાવે ?
વર્ષોથી બોટલમાં કેદી થઈ સડતા એ પીણાને પીવો ને પાવ.
જાવ હજી ફાસ્ટફૂડ ખાવ.
અપ ટુ ડેટ કાગડા ને કાગડીયું માઈકમાં મંડીપડ્યા છે કાંઈ ગાવા !
કંઈ પણ ભીંજાય નહી એવા ખાબોચીયામાં નીકળી પડ્યા છો તમે ન્હાવા ?
કૂંપળના ગીત લીલા પડતા મૂકીને ગાવ રીમિક્સના ગાણાઓ ગાવ.
જાવ હજી ફાસ્ટફૂડ ખાવ.
કાન એ કંઈ થૂંકવાનો ખૂણો નથી કે નથી પેટ એ કંઈ કોઈનો ઉકરડો,
આપણા આ ચહેરા પર બીજાના નખ્ખ શેના મારીને જાય છે ઉઝરડો ?
માંદા પડવાનું પોસાય કદિ કોઈને’ય સાંભળ્યા છે ડૉક્ટરના ભાવ ?
લીમડાને આવી ગ્યો તાવ
લીમડાના દાદા ક્યે કહી કહી ને થાકી ગ્યો,
જાવ હજી ફાસ્ટફૂડ ખાવ.
– કૃષ્ણ દવે 

  Here poet uses the personification in the title. He gives a humanly emotion to the tree calls neem.

  There is irony today's generation, because most of today's persons eat fast food that is not good for health.

  In the whole poem poet describe the contemporary situation. In short he says that neem eats fast food, so he became ill, cat denies to drink milk, and also at wears T-shirt and jeans. Also he ironies the using of pocket water.

  Other thing is who have not good voices at they start singing and for that poet gives the metaphor of crow.

   Poet also says about today's songs, which are not unique, it is merely copied.

  He describe our bells as a drunkard because now a days peoples eats anything. He also makes irony on doctor also by their high fees.

  In the end he says that to neem but actually it is to people or mainly to youth of contemporary time, that this all thing's are not good for health.

 The poetry/song of Krishna Dave seems necessary to make something funny at first glance, but the obscene poem behind every row carefully thinking can not be touched without touching it. In the run up to the race, the person is the neither conscious of his own food nor his dress. Noisy dissonant understood the sounds 'Music'. Just because of the competition in the world, it is running day and night. He does know what he is going to be and where he wants to go. The poet who is suffering from this problem write that "Go still eat fast-food".